In deze rubriek nemen wij jullie mee in de week van een van onze Kamerleden. Deze week neemt Tweede Kamerlid Ulysse Ellian jullie mee!
Maandag 8 april ’24
De week begon met een werkbezoek aan de Penitentiaire Inrichting (PI) in Heerhugowaard. Het afgelopen jaar heb ik alle 24 Penitentiaire Inrichtingen in Nederland bezocht: deze gevangenis was de laatste die ik nog moest bezoeken. Deze werkbezoeken zijn voor mij zeer waardevol. Tussen Penitentiaire Inrichtingen bestaan namelijk verschillen, je kan de realiteit van het werk tussen veroordeelden zien (waar ik veel bewondering voor heb, werken in de gevangenis is echt geen makkelijk werk!) en in gesprek gaan met degenen die het beleid moeten uitvoeren. Al langere tijd is een realistischer en strenger gevangenisregime een van de belangrijkste speerpunten in mijn Kamerwerk. Dat criminelen, zeker de zwaarste, vanuit de gevangenis door kunnen gaan met criminele activiteiten is niet te accepteren. Deze week kwam het werkbezoek aan deze gevangenis extra goed van pas, omdat er donderdag een Kamerdebat was over het gevangeniswezen.
Na het werkbezoek ben ik doorgereden naar Den Bosch waar ik was uitgenodigd door de Studiekring Thomas More om te spreken over mijn Kamerwerk, mijn drijfveren en natuurlijk het gevangeniswezen. Dat doe ik altijd graag: het is leuk om te vertellen over dit mooie werk, maar ook om te vertellen wat mij drijft om dit werk te doen. Vaak krijg ik natuurlijk ook vragen over mijn veiligheidssituatie, omdat ik al een tijd zwaar beveiligd word.
Dinsdag 9 april ’24
Dinsdag was een ‘normale dinsdag’, wat betekent: in de ochtend fractievergadering, ’s middags het vragenuur en daarop aansluitend de stemmingen en de Regeling van Werkzaamheden. Zo’n dag vol intern parlementair werk vliegt altijd voorbij. Maar wat voor mij die dag overheerste was het nieuws dat uit de monitor Antisemitische Incidenten van het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) bleek dat het aantal antisemitische incidenten in 2023 explosief is toegenomen. Antisemitisme is nooit weggeweest, het is alleen nog zichtbaarder geworden. Aan de verspreiding van dit gif moet een eind gemaakt worden. Dat vraagt daadkracht. Het is onze morele plicht om ervoor te zorgen dat de Joodse gemeenschap veilig en vrij in Nederland kan zijn. Daarom heb ik samen met de ChristenUnie een initiatiefnota geschreven waarin we een aantal voorstellen doen om antisemitisme tegen te gaan. Binnenkort debatteert de Tweede Kamer over het groeiend antisemitisme in de Nederlandse samenleving en ook over onze initiatiefnota. Aan het begin van de avond kon ik naar huis, zodat ik mijn drie lieve kinderen en mijn vriendin nog kon zien. Met de oudste twee heb ik Bayern Munchen – Arsenal gekeken (ik ben al heel lang een Arsenal fan) en tussendoor nog wat voorbereidingswerk voor de debatten gedaan. En gebeld, als Kamerlid staat je telefoon namelijk nooit stil.
Woensdag 10 april
Woensdag was een lange dag vol vergaderingen en debatten. De dag begon met de fractiecommissie, dat is een kleinere groep VVD collega’s waarmee debatten en notities worden voorbereid. Vervolgens moest ik mijn oude werktelefoon inleveren. De medewerkers van de ICT-helpdesk zijn altijd megavriendelijk en hebben geholpen om de telefoon te wissen. Daarna had ik een overleg met een collega over het debat over antisemitisme. Na de lunch had ik een commissiedebat over juridische beroepen. Mijn inzet was dat het niet zo kan en mag zijn dat via advocaten boodschappen worden doorgegeven vanuit de Extra Beveiligde Inrichting (EBI), maar ook niet van andere criminele kopstukken in de Afdelingen Intensief Toezicht (AIT). Een andere kwestie die niet onbesproken kon blijven was de bemoeienis van de Amsterdamse Deken in het geschil tussen een advocaat en het AD (feitelijk alle landelijke media). Dit is door velen terecht ervaren als een frontale aanval op de persvrijheid. Ook hebben we gedebatteerd over een verandering van het toezicht op de advocatuur. Advocaten houden toezicht op zichzelf en de vraag is dan natuurlijk: is dat toezicht scherp en onafhankelijk genoeg. Wat mij betreft kan dat nog beter.
Na het commissiedebat over juridische beroepen ging ik door naar een gesprek tussen de Commissie voor de Geloofsbrieven, waar ik voorzitter van ben, en de Kiesraad. De Commissie voor de Geloofsbrieven onderzoekt de geloofsbrieven van nieuwbenoemde leden van de Tweede Kamer en van de Nederlandse leden van het Europees Parlement. Geloofsbrieven zijn stukken waaruit moet blijken dat iemand kan worden toegelaten als lid. Ook onderzoekt de commissie na Tweede Kamerverkiezingen (en na de verkiezingen voor de Nederlandse leden van het Europees Parlement) of de stemmingen rechtmatig hebben plaatsgevonden en of er zich omstandigheden hebben voorgedaan die aanleiding kunnen geven om te twijfelen aan de juistheid van de door het Centraal Stembureau vastgestelde verkiezingsuitslag. Daartoe controleert de commissie de processen-verbaal van alle circa 10.000 stembureaus. Met de Europese Parlementsverkiezingen in aantocht was het van belang om in gesprek te gaan met de Kiesraad over deze mega operatie.
’s Avonds had ik nog een debat in de plenaire zaal over een wetsvoorstel dat de onafhankelijkheid, onpartijdigheid en integriteit van rechters en andere rechterlijke ambtenaren verder verbetert. Een goede zaak natuurlijk en de VVD is dan ook voor dit wetsvoorstel. Wetgeving wordt inhoudelijk zorgvuldig behandeld dus een dergelijk debat kan best even duren: de Kamer gaat echt de diepte in met de minister over bijvoorbeeld de voorgestelde wetsartikelen, of de keuzes die in het wetsvoorstel zijn gemaakt. Het debat duurde wat langer dan ik had verwacht dus moest ik de beveiliging laten weten dat ik later klaar zou zijn. Uiteindelijk was ik 0.00 thuis en ben ik snel naar bed gegaan.
Donderdag 11 april ’24
Om 6.00 uur ging de wekker weer. Eerst heb ik me nog wat voorbereid op de debatten van deze dag. Daarna heb ik alle kinderen uit bed gehaald, die lagen allemaal nog heerlijk te slapen. Ook donderdag was een dag vol debatten. Zo begon de dag met een debat over het personen- en familierecht. Gevolgd door een uitgebreid debat over het tekort aan plekken in de gevangenissen. Iedereen wil natuurlijk dat alle veroordeelde criminelen hun straf uitzitten en dat vonnissen van de strafrechter worden uitgevoerd. Helaas is er een acuut probleem: er is een groot personeelstekort waardoor cellen leeg staan. De situatie is zo problematisch dat al in april 2024 aangehouden verdachten niet naar een Penitentiaire Inrichting kunnen worden overgebracht en dus in een politiecel blijven zitten. Als die vol blijven zitten moet de politie ter plekke keuzes gaan maken wie naar huis mag en wie niet, met als grootste risico dat gevaarlijke aangehouden verdachten nergens gedetineerd kunnen worden. Dat is een volstrekt onwenselijke situatie die voorkomen moet worden. Het is aan de politiek om te beslissen welke straffen al dan niet uitgevoerd moeten worden. Die keuzes, hoe vervelend ook, moeten dus wel gemaakt worden. De minister heeft moeilijke keuzes gemaakt en daarin steunde ik hem deze keer. Vaak verschil ik van mening met deze minister, maar vandaag waren we het eens.
Vrijdag 12 april ’24
Vandaag, vrijdag, was ik te gast bij de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) om voor nieuwe medewerkers te spreken over het werk als Kamerlid. Maar de vrijdag begint altijd met het controleren van mijn stemadviezen voor de fractie: de agenda voor de fractie gaat namelijk altijd ’s middags weg dus je stemadviezen moeten op tijd binnen zijn. Tussendoor heb ik een kleinigheidje voor mijn jongste dochter gehaald, ze wilde namelijk graag een kinderschaar hebben. Gelukkig kon de beveiliging dit mogelijk maken, ik ben erg dankbaar dat ze altijd zo meedenken en dat ze er zijn om mij te beschermen. Op vrijdag is het altijd wel rustig in de Tweede Kamer, dus ik heb geluncht met de harde kern medewerkers die er dan meestal wel zijn. Daarna nog een afspraak en dan hopelijk op tijd naar huis. Zaterdag zal ik spreken op een grote bijeenkomst van nabestaanden over cold cases, dus ben ik bijna de hele dag weg. Zondag moet ik me weer voorbereiden op de aankomende week. En tussendoor hopelijk nog voetbal kijken en aandacht geven aan mijn dierbaarste bezit: mijn lieve gezin.
