Het verschrikkelijke bericht van de 6 vermoorde gegijzelden laat zien dat er snel een staakt-het-vuren moet komen tussen Israël en Hamas, opdat de ruim 100 Israëlische gegijzelden die nog gevangen zitten, worden vrijgelaten. Ook moet er gewerkt worden aan een beter perspectief voor de Gazanen.
Op 7 oktober voerde Hamas een barbaarse terroristische aanval uit op burgers in Israël. Zo werden onschuldige jongeren die genoten van een muziekfestival meedogenloos aangevallen. De beelden van jonge meiden en jongens die afgeslacht achtergelaten werden of bebloed en vastgebonden werden meegesleurd, staan op ons netvlies gebrand.
Er zijn duidelijke misselijkmakende aanwijzingen van extreem seksueel geweld door Hamas terroristen op 7 oktober, zoals verkrachtingen, genitale verminking, geseksualiseerde marteling of wrede, onmenselijke en vernederende behandeling. Dit is op geen enkele wijze ‘verzet’, dit is een terroristische aanval.
Die vreselijke dag werden bijna 1200 Israëli en buitenlanders gedood en meer dan 250 mensen ontvoerd door de terroristen van Hamas naar de Gazastrook.
Afgelopen weekend zijn de lichamen van 6 vermoorde gegijzelden gevonden. Mijn gedachten zijn bij hun moeders, vaders, zussen, broers. De families en geliefden die tot vandaag hoop hadden. En de families van degenen die nog gegijzeld zijn.
Het wekte verbazing bij mij op dat diverse binnenlandse en buitenlandse media gisteren spraken over “gedode” of “overleden” gegijzelden. De gegijzelden zijn vermoord en als je dit weigert te benoemen, dan is dat op z’n minst zorgelijk.
De gegijzelden zijn vermoord en als je dit weigert te benoemen, dan is dat op z’n minst zorgelijk.
Het zorgt, al dan niet onbedoeld, voor het bagatelliseren van de gemaakte slachtoffers als gevolg van een brute massale gijzeling door een terroristische organisatie als Hamas. En nee, ook niet ‘Palestijnse strijders’ zoals ik ergens las. Terroristen.
En het leed stopt niet in Israël. Het afgelopen jaar zijn talloze onschuldige slachtoffers gevallen in Gaza. Kinderen, ouderen, hele gezinnen. Wie ooit in de Palestijnse gebieden is geweest, weet dat de mensen het daar al niet makkelijk hadden en inzoomend op Gaza is het helemaal een schrijnend verhaal.
Palestijnen in Gaza, die al onder moeilijke omstandigheden een leven probeerden op te bouwen, zitten helemaal klem tussen Hamas die hen misbruikt als menselijk schild en Israël die zichzelf moet kunnen verdedigen en Hamas moet verzwakken, maar dit op een proportionele wijze moet zien te doen. De zorgen hierover zijn reëel en groot.
Het is belangrijk dat we niet wegkijken voor dit leed in Gaza, en uiteraard doen we dat ook niet. Zowel dit kabinet als het vorige hebben bilateraal en ook via de EU, op verschillende manieren humanitaire hulp aan de inwoners van Gaza geleverd.
Ondertussen mogen we niet vergeten wat er kan gebeuren als Israël er alleen voor zou staan in de strijd tegen terreur. Dit zou kunnen leiden tot nog veel meer slachtoffers, want Hamas wordt gesteund door het totalitaire regime van Iran. Samen delen Hamas en Iran één doel: de vernietiging van de staat Israël.
Iran wordt daarbij op zijn beurt gesteund door landen als Rusland, China en Noord-Korea.Iran heeft nucleaire ambities, net als Hamas staat het huidige Iraanse regime voor een extreem onvrije theocratie, waarbij vrouwen, andersgelovigen en andere minderheden worden onderdrukt, en probeert het land al jaren onze vrije Westerse manier van leven te verzwakken via cyberaanvallen en spionage.
Daarnaast ondersteunt Iran de Libanese beweging Hezbollah. Deze vormt op dit moment een grote dreiging voor Israël met tienduizenden raketten in zijn militaire arsenaal. Een ander partner in crime van Iran zijn de Houthi-rebellen in Jemen. Deze rebellen schuwen niet voor het openen van het vuur op gewone vrachtschepen in de Rode Zee.
Precies toen Israël de relaties met Islamitische buurlanden begon te normaliseren kwam deze verschrikkelijk terreur aanval van Hamas. De Abrahamvredesakkoorden waren bijvoorbeeld een groot succes voor het verbeteren van de relatie tussen Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en landen als Marokko. Deze akkoorden waren voor Iran juist een te groot risico geworden voor duurzame vrede in de regio en definitieve erkenning van het bestaan van Israël door Arabische landen.
De laatste maanden heb ik me erover verbaasd hoe dit conflict gebruikt werd in Nederland en in andere westerse landen om het bestaansrecht van Israël in twijfel te trekken door bijvoorbeeld ‘from the river to sea’ te roepen in de Tweede Kamer en op straat, of om ordinair antisemitisme te verspreiden. Ook zagen we nutteloze geweldsuitbarstingen in universiteiten en tegen onze hulpverleners.
Dit is op geen enkele wijze ‘verzet’, dit is een terroristische aanval.
Tegen wereldvreemde actiegroepen als ‘Queers for Palestine’ zou ik willen zeggen: ken je vrienden. Met grote verwondering heb ik gezien hoe bepaalde groepen achter de agenda van Hamas en de exclusieve orthodoxie van de Iraanse ayatollahs gingen staan. We hebben zelfs de idiote steunverklaringen aan de Houthi-rebbelen mogen aanhoren die onze onschuldige internationale vrije zeevaart beschoten.
Natuurlijk is het goed, nee broodnodig, om kritisch te zijn op de reactie na 7 oktober van een democratisch land als Israël. Israël heeft het recht op zelfverdediging en heeft het recht om Hamas uit te schakelen. Maar ook al verschuilt Hamas zich doelbewust achter de burgerbevolking in Gaza, dan nog moet Israël zich houden aan het internationaal oorlogsrecht en moethet minder burgerslachtoffers maken.
Oud-premier Rutte was ook de eerste westerse leider die naar zowel premier Netanyahu van Israël ging als naar president Abbas van Palestijnse autoriteit om te wijzen op het recht van Israël om Hamas uit te schakelen, maar wel binnen van de kaders van proportionaliteit. Ook heeft hij direct gepleit voor perspectief voor de Palestijnen: “als dat perspectief er niet is, is het alleen maar donker.”
We moeten blijven staan voor een duurzame vrede tussen Israël en Palestijnse gebieden, waardoor een veilig Israël naast een levensvatbare Palestijnse staat kan bestaan. Met ook in de Palestijnse gebieden eerlijke verkiezingen. Dit laatste kan in mijn ogen niet anders door ook de kolonisatie van de Westelijke Jordaanoever door extremistische-kolonisten hard te veroordelen en te sanctioneren.
We moeten blijven staan voor een duurzame vrede tussen Israël en Palestijnse gebieden
Het conflict tussen Israël en Hamas is complex en we moeten doordrongen zijn van de geopolitieke context waarin het plaatsvindt. We moeten leed aan beide zijden erkennen. Om een einde te maken aan al het leed moeten in ieder geval de Israëlische gegijzelden zo snel mogelijk worden vrijgelaten door Hamas en moet er een staakt-het vuren komen. Hopelijk komt hierna dan eindelijk zicht op duurzame vrede in de regio.
