Nederland is letterlijk en figuurlijk een bedrijvig land. Drie kwart van de mensen werkt in het bedrijfsleven. Soms lijkt het alsof niet iedereen zich daarvan bewust is. Bedrijven maken ons land. Door dat grote aantal banen waar ze voor zorgen, waarmee we onze rekeningen en onze voorzieningen kunnen betalen. Door een hart te geven aan onze steden en dorpen, waar ze de winkelstraten bepalen én de voetbalclub sponsoren. Waar ze een deel zijn van de Nederlandse identiteit.
Zelf heb ik de afgelopen jaren in het bedrijfsleven gezien hoe belangrijk grote bedrijven zijn voor ons land. Door de producten en diensten die ze maken, maar ook doordat ze op hun beurt weer zorgen voor kleinere bedrijven om hen heen. De bakker, de schoonmaker, de toeleveranciers. Iedere baan bij een groot bedrijf levert zo twee tot drie banen op in het mkb eromheen.
Ik zie ook om mij heen hoe de samenwerking tussen bedrijven, universiteiten en de overheid ervoor zorgt dat er oplossingen bedacht worden voor de problemen waar we als samenleving tegenaan lopen. En dat is nu meer dan ooit nodig. We leven immers in een tijd waarin er nogal wat van ons gevraagd wordt. We moeten schoner leven. Meer oog hebben voor het klimaat. Uitstoot verminderen. Oplossingen vinden voor de problemen van onze tijd. Onszelf klaarstomen voor de toekomst. Meebewegen met nieuwe technieken. Te vaak wordt het beeld geschetst alsof bedrijven onderdeel zijn van het probleem. Ze maken winst, geven weinig om hun personeel en vervuilen hun omgeving. En ja, er kunnen dingen beter. Maar bedrijven zijn grotendeels vooral deel van de oplossing. Want de oplossingen voor die uitdagingen van de toekomst, die komen dáár vandaan. Die schonere auto, wordt daar ontwikkeld. De chip die we nodig hebben voor moderne apparatuur, idem dito. De nieuwe vormen van energie, van schonere productieprocessen, van de technieken van morgen, worden wel door de overheid gevraagd, maar niet bedacht. Daar is ons bedrijfsleven dag in dag uit mee bezig.
Aan ons de taak om te zorgen dat ze daar alle ruimte voor hebben. Dat wij zorgen voor goed opgeleide mensen die het lef hebben om met de technieken van de toekomst aan de slag te gaan. Dat we ruimte bieden voor innovatie, zodat bedrijven hun nieuwe technieken en producten hier, in ons land ontwikkelen. Dat we onze economie sterk houden, ook voor de komende decennia.
“De afgelopen jaren hebben we kunnen zien hoe onze veiligheid en onze economie, meer samenhangen dan we dachten. Op allerlei vlakken. Een onverwachte pandemie, die ons in een situatie bracht die we bijna voor onmogelijk hadden gehouden. Onze gezondheid stond onder druk en om die te beschermen moesten sommige bedrijven maanden hun deuren sluiten. Met zware schade voor ondernemers. En natuurlijk de oorlog in Oekraïne. Die in de eerste plaats laat zien dat we onze veiligheid nooit voor lief kunnen nemen. En tegelijkertijd een oorlog die grote gevolgen heeft voor ons huishoudboekje. De energierekening, benzine, hogere prijzen bij de supermarkt. Zo heeft de oorlog ook effect op onze portemonnee.
Dat economie en veiligheid zo nauw verbonden zijn, zien we ook op een heel andere manier. De moderne manier van oorlog voeren is vaak niet op straat maar via cyber. Door systemen aan te vallen waar onze samenleving op draait. Onze banken. Onze ziekenhuizen. Onze energievoorziening. Daarnaast proberen buitenlandse mogendheden ons afhankelijk te houden van hun technieken en hun producten. Die afhankelijkheid moeten we dus afbouwen. We kunnen voor onze medicijnen, onze veiligheidsapparatuur of onze energie niet afhankelijk zijn van één partij die niet per definitie onze vriend is.
Om ons land veilig te houden, zullen we dus onze economie moeten beschermen. En andersom. Om te zorgen dat onze economie ook in de toekomst zo sterk blijft als nu. Die sterke economie hebben we nodig om in ons land nu en in de toekomst ons geld te kunnen verdienen. Zodat we via de belastingen al die dingen kunnen blijven betalen die zo belangrijk zijn voor ons land: onze zorg, ons onderwijs, onze politie. Een sterke economie maakt dat ondernemers het risico blijven nemen om een bedrijf te starten en dat hier ook willen houden. Dat die 7 op de 10 Nederlanders die voor een bedrijf werken dus ook de komende decennia een baan hebben.
De overheid kan daarbij helpen door de hand een beetje op de knip te houden en niet teveel geld uit te geven. Zodat we niet – zoals links voorstelt – elk gat in de begroting automatisch oplossen door een belasting te verhogen. We moeten de portemonnee van hardwerkend Nederland juist beschermen.
Een sterke economie en een veilig land vormen de basis van een fijn leven. Zodat mensen – juist ook in moeilijke tijden – weten dat politiek en overheid er ook voor hen zijn. Dat ze niet wakker hoeven te liggen of ze volgend jaar nog wel een baan hebben of hun rekeningen nog kunnen betalen. Want wie hard werkt, verdient geen geldzorgen.”
